DR. JOHN – SKE-DAT-DE-DAT: THE SPIRIT OF SATCH (RE-ISSUE)

“ Dr. John’s tribute to fellow townsman Louis Armstrong… “

Dr. John ook bekend als Dr. John Creaux of Dr. John the Night Tripper, was het pseudoniem van pianist, zanger en songwriter Malcolm John (Mac) Rebennack Jr. (1940-2019). Zijn vader, die ook Malcolm John Rebennack heette, had een radio- en televisiewinkel en verkocht ook grammofoonplaten, waardoor de zoon al vroeg allerlei muziekinvloeden onderging, waaronder blues, jazz en countrymuziek. Zijn muzikale carrière begin in de jaren vijftig in New Orléans. Hij zat toen als gitarist in verschillende bands en had in 1959 een kleine hit met een instrumentaal nummer, “Storm Warning”. Malcolm moest de gitaar opgeven, toen zijn linker ringvinger geraakt was door een kogel die op Ronnie Barron, een medemuzikant was afgevuurd. Vanaf toen werd de piano zijn hoofdinstrument. Als sessiemuzikant begeleidde Mac in de sixties sterren als Sonny & Cher en Canned Heat.

Eind jaren zestig nam Rebennack de artiestennaam Dr. John The Night Tripper aan, ontleend aan een legendarische voodoo dokter, die rond 1800 in Louisiana zijn praktijken uitoefende. In zijn psychedelische optredens verwerkte Dr. John voodoo rituelen en droeg hij extravagante kostuums en pruiken, waardoor hij zich een cultstatus wist te verwerven. Zijn debuutalbum ‘Gris-Gris’ (1968), waarin hij voodoo ritmes en bezwerende gezangen verwerkte in New Orléans’ bluesmuziek, had groot succes. Méér, dan de in dezelfde stijl volgende albums ‘Babylon’ (1969) en ‘Remedies’ (1970).

Aan ‘The Sun, Moon, and Herbs’ (1971) werkten ook Eric Clapton en Mick Jagger mee. Dit album markeerde de overgang naar een rustigere muzikale stijl, die zich meer richtte op de traditionele R&B en funk en, die tot volle bloei kwam in het album ‘Dr. John’s Gumbo’ (1972). Belangrijk was ook het volgende album ‘In The Right Place’ (1973), waarvan vooral de songs “Right Place Wrong Time” en “Such a Night” succes hadden. Aan de teksten, met veel zelfspot, werkten Bob Dylan, Bette Midler en Doug Sahm mee. ‘Desitively Bonnaroo’ (1974) -met medewerking van Allen Toussaint- werd (toen voorlopig) Dr. John's laatste echte funk album. Pas twintig jaren later, zou hij met ‘Television’ (1994) terugkeren naar die stijl.

Sinds het midden van de jaren zeventig was Rebennack zeer actief als solo muzikant, sessiemuzikant (met o.a. The Rolling Stones, Van Morrison, Willy DeVille, Carly Simon en James Taylor), producent en componist van sfeermuziek tijdens films (filmscores) als b.v. “Cannery Row”. In veel films is zijn muziek gebruikt en duikt hij soms ook zelf op. In “The Last Waltz” van Martin Scorsese, speelt hij “Such A Night” en zingt hij ook op het legendarische afscheidsconcert van “The Band”.

Als typische jaren zeventig figuur kon Dr. John enigszins buiten de mainstream van de popmuziek blijven, maar was er altijd een trouwe schare fans van zijn mengsel van o.a. blues, New Orléans R&B en Americana. Dr. John ontving in zijn carrière zes keer een Grammy Award en in maart 2011, werd hij door John Legend de Rock and Roll Hall of Fame binnengeleid. Hij ontving in mei 2013 (samen met de Dalai lama) een eredoctoraat aan de Tulane University in New Orleans. Op 6 juni 2019 overleed hij, op 77-jarige leeftijd, aan de gevolgen van een hartaanval.

In memoriam: Malcolm John Rebennack Jr. (1941 - 2019).

Executive producer Malcolm Mills met Mac in 2012 to hear from him why he wanted to make this record, and told him: "Louis Armstrong visited me in a dream and all he said was "do my music your way". That was the whole f****n' dream…". Who could refuse? Mac was pleased to have his dream realised and pass the torch, fuelled by his own “funknology”, because he was born and grew up in the 3rd Ward of New Orleans, exactly where Louis Armstrong lit the flame.

In beperkte oplage werd Dr. John’s laatste album ‘Ske-Dat-De-Dat: The Spirit Of Satch’ heruitgebracht op de eerste verjaardag van het overlijden van Mac om het leven van Mac Rebennack en Louis Armstrong te herdenken.

‘Ske-Dat-De-Dat: The Spirit Of Satch’ was een tribute aan New Orléans’ muziek legende Louis (Daniel) Armstrong (1901–1971). Satchmo/Pops was een New Orléans’ jazztrompettist, zanger en entertainer. Zijn bijnaam (Satchmo of Satch) was een afkorting voor Satchelmouth (buidelmond). Hij was ook bekend als Dippermouth, ook verwijzend naar zijn grote mond. Door vrienden en collega's werd hij meestal aangesproken met Pops, een naam die hij zelf ook voor anderen gebruikte (met uitzondering van Pops Foster, die hij steevast George noemde).

Omdat de Nitetripper geen trompet kon spelen, was hij genoodzaakt om er enkele in te huren zoals Arturo Sandoval, Nicholas Payton, en Terence Blanchard. Tevens werden de nodige jazz en blueszangers uitgenodigd om het schelle stemgeluid van de dokter af te wisselen met wat meer vocale klankkleur. Zo zijn The Blind Boys Of Alabama, Mike Ladd, Bonnie Raitt, en Anthony Hamilton te horen, al dan niet in duet met Dr. John. Het knappe aan ‘Ske-Dat-De-Dat: The Spirit Of Satch’ is dat Dr. John zijn uiterste best heeft gedaan om de tijdloze muziek van Armstrong toch te onderwerpen aan een aantal zeer eigentijdse arrangementen. Soms pakt dat wat gladjes uit, maar over het algemeen houdt hij het gevoel op de juiste plek. En dat is New Orléans is, want het gevoel van The Crescent City is alom aanwezig op deze cd.

Het album opent al direct met een klepper, ”Wonderful World”. Hetis een nummer dat Armstrong later uitbracht (1967), maar dat veel betekend heeft voor zijn carrière. Dr. John en The Blind Boys of Alabama, die het intro zingen en trompettist Nicholas Payton maken van deze opener, op aangeven van drummer Herlin Riley, pure New Orléans’ funk. ”Mack The Knife” (1956)met Terence Blanchard (trompet) & Mike Ladd (zang) start niet met Bertold Brecht in de opera, maar als een funk/jazz rebellie en eindigt als een rap van beide zangers. “Hot Five” was de eerste jazzband van Armstrong, waar hij vanaf aanvang jaren ‘20 mee optrad en opnam. Het was qua bezetting/ instrumentatie (trompet, klarinet, trombone, ritmesectie) een typische New Orléans jazzband. Met hen nam hij in 1928 o.a. ”Tight Like That” op. Met Arturo Sandoval & Telmary krijgen we een wat lauwe Cubaanse variant met veel gebabbel. Op het bluesy ”I’ve Got The World On A String” -een eerste piekmoment- zingt Bonnie Raitt samen met Dr. John de duetten. Cab Calloway en Bing Crosby hadden als eerste een hit met dit door Harold Arlen en Ted Koehler geschreven liedje. Al snel volgde Armstrong in 1933 met zijn eigen opname. Alhoewel de sfeer is blijven hangen maar het tempo lager ligt -een bijna hoogtepunt- want de zang mocht zeker wat scherper en rauwer zijn. De conga van Pancho Sanchez zorgt in de achtergrond voor de zoete ondertonen. Met ”Gutbucket Blues” (1925) hebben we opnieuw een opname met de “Hot Five”. De trompettist in dit pittig, opschepperig funk nummer is Nicholas Payton. ”Sometimes I Feel Like A Motherless Child” is een van de twee traditionals op deze tribute. Zanger Anthony Hamilton is, in deze jazzy omgeving, met zijn soulvolle zang absoluut top. Dan volgen er twee tracks met de ”McCrary Sisters” (Ann, Regina, Deborah & Alfreda). Het eerste nummer ”That’s My Home” (1932)is een eenvoudige R&B song met Wendell Brunious op Flügelhorn. Hierna volgt de tweede traditional ”Nobody Knows the Trouble I’ve Seen”. Voor deze gospel krijgt Dr. John voor de zang niet alleen de hulp van de McCrary Sisters, maar ook van Ledisi. Het album blijft variëren, want met ”Wrap Your Troubles In Dreams” (1931)is het weer volop R&B en laten The Blind Boys Of Alabama en Terence Blanchard (trompet) zich ook nog een maal horen. ”Dippermouth Blues” (1928)is een goed voorbeeld van de invloed van blues op de beginperiode van jazz. Het nummer wordt vaak aan Armstrong, gezien zijn bijnaam, toegewezen. James “12” Andrews op trompet is hier de drijvende kracht. Een tweede duet en een tweede dame doet haar verschijning op dit album. Shemekia Copeland is in ”Sweet Hunk O’Trash” de partner van Dr. John. Louis Armstrong deed in 1949 het nummer met de verleidelijke Billie Holiday. Het origineel is een plagerig duet. De versie van het duo hier is funky en dromeriger. Dr. John werkte met Copeland samen als producer van haar tweede album ‘Talking to Strangers’ (2005). Met Arturo Sandoval moet Dr. John het doen in de ballade ”Memories of You”. Net zoals bij andere nummers op dit album, is de zang zelden zo ontroerend of rauw als die van Satchmo zelf. De opwindende trompet van Arturo Sandova maakt van dit nummer een uitschieter. Het album sluit af met ”When You’re Smiling (The Whole World Smiles With You)”. The Dirty Dozen Brass Band zorgt vanaf de tweede lijn voor de nodige muzikale opschepperij.

Dr. John deed in 2014, op zijn laatste album, letterlijk de hoed af voor stadsgenoot Louis Armstrong. De geest en de muziek van Satchmo kleuren ‘Ske-Dat-De-Dat: The Spirit Of Satch’. Louis Armstrong was op zijn best in de jaren ‘50, met zijn eigen orkest of met het trio van Oscar Peterson. Dr. John, zijn band en zijn gasten brengen hier een solide tribute aan Armstrong. Dr. John’s vakmanschap zorgt ervoor dat de nummers net dat ietsjes meer hebben, om het verschil te maken. Dr. John maakt er zich niet vanaf met kopieën, neen, de songs zijn allemaal typische Dr. John’s songs: een mix van NOLA, R&B, jazz, blues en zydeco, kenmerkend voor Dr. John sinds de jaren ’70. Verder, zijn dit niet enkel de grote klassieke songs van Armstrong, maar er is ook aandacht voor enkele minder bekende (onbekende) pareltjes. Co-producer Sarah Morrow deed haar job prima en vindingrijk bij het uitwerken van nieuwe arrangementen van Satchmo’s klassiekers. Waar er wel vaak gescoord wordt is tijdens de trompetsolo’s. Twee heren moeten we hier zeker even vermelden: Nicholas Payton en Terence Blanchard. Zij maken van de sound die Louis Armstrong ook al bracht, opnieuw onvergetelijke muzikale top momenten. Ske-Dat-De-Dat…

In 2012 sprak Dr. John the Night Tripper al van “Locked Down”. Hadden virologen toen al beter naar hem moeten luisteren?…

Eric Schuurmans

10 cd's te winnen!

Wil je daar kans op maken, dan mail je ons gewoon even:
je naam, je adres en de vermelding: DR. JOHN
Binnen een aantal weken wordt uit alle inzendingen de gelukkigen getrokken.
Wij hopen dat u massaal Rootstime - hier - zult mailen
De winnaars worden per mail verwittigd.

Album tracks & details: 1-Wonderful World, feat. The Blind Boys of Alabama & Nicholas Payton [Bob Thiele aka George Douglas, George David Weiss] – 2-Mack The Knife, feat. Terence Blanchard & Mike Ladd [Marc Blitzstein, Bertold Brecht, Kurt Weill] – 3-Tight Like That, feat. Arturo Sandoval & Telmary [Langston Curl] – 4-I’ve Got the World on A String, feat. Bonnie Raitt [Harold Arlen, Ted Koehler] – 5-Gutbucket Blues, feat. Nicholas Payton [Louis Armstrong] – 6-Sometimes I Feel Like A Motherless Child, feat. Anthony Hamilton [traditional] – 7-That’s My Home, feat. Wendell Brunious & The McCrary Sisters [Ben Ellison, Otis Rene, Leon René] – 8-Nobody Knows the Trouble I’ve Seen, feat. Ledisi & “The McCrary Sisters” [traditional] – 9-Wrap Your Troubles in Dreams, feat. The Blind Boys of Alabama & Terence Blanchard [Harry Barris, Ted Koehler, Billy Moll] – 10-Dippermouth Blues, feat. James “12” Andrews [Joseph Oliver] – 11-Sweet Hunk O’Trash” feat. Shemekia Copeland [James P. Johnson, Flournoy E. Miller] – 12-Memories of You, feat. Arturo Sandoval [Eubie Blake, Andy Razaf] – 13-When You’re Smiling (The Whole World Smiles with You), feat. The Dirty Dozen Brass Band [Mark Fisher, Joe Goodwin, Larry Shay] – By as [noted], Produced by Dr. John & Sarah Morrow – Arranged by Sarah Morrow | Line-up: Dr. John: vocs, piano, guitar, horn / James "12" Andrews: trumpet / Terence Blanchard: trumpet / The Blind Boys of Alabama: vocs / Carl Blouin Sr.: baritone sax / Oliver Bonie: baritone sax / Alonzo Bowens: horn / Brian Quezergue: horn / Wendell Brunious: Flügelhorn / Shemekia Copeland: vocs / Tony Dagradi: tenor sax / Gregory Davis: trumpet / Tom Fischer: clarinet / Barney Floyd: trumpet / Bobby Floyd: Hammond B3 / Alvin Ford, Jr.: drums / Rex Gregory: bass clarinet / Anthony Gullage: e- bass / Anthony Hamilton: vocs / Kevin Harris: tenor sax / Kirk Joseph: sousaphone / Mike Ladd: vocs / Ledisi: vocs / Khari Allen Lee: flute, alto sax / Roger Lewis: baritone sax / Eric Lucero: trumpet / Tom Mallone: horn / Kendrick Marshall: guitar, keyboards / The McCrary Sisters: vocs / Sarah Morrow: horn, trombone / Ivan Neville: Hammond B3 / Roderick Paulin: alto sax / Nicholas Payton: trumpet / Derwin "Big D" Perkins: guitar / Ed Petersen: tenor sax / Bonnie Raitt: vocs / Donald Ramsey: e- bass / Herlin Riley: drums, tambourine / Jamison Ross: drums / Poncho Sanchez: percussions / Arturo Sandoval: trumpet / Telmary: vocs / Efrem Pierre Towns: trumpet / Reginald Veal: a- & e- bass / Nick Volz: trumpet / Jason Weaver: a- bass

Artiest info
Website
facebook
Label: The Last Music Company video